อาลัยฮักท้าวภังคี
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Bm | A || F#m | Bm |
| Bm G | F#m Em || Bm G | F#m | Em Bm |
ผิดแถน ผิดฟ้Bmา ผิดมAาตั้งแต่ชาติGเกิดหัวใจเตลิBmด สะเดิAด หลงแดด หลงฝDนชะตาเพิ่นขีBmด..ให้ชีวิตเกิดมาหมองEmหม่นอสูรบ่ควรคู่คGน น้ำตานาคหล่Aนปนใส่เวิงBmทุกข์
Bm อุกอั่งมาเทถั่Aง มันคั่งค้างอยู่ในอGก เดือนดาวมอดมาหนีตF#mก จุกปานยกเขามาเต็งไว้ Bm มาเวทนาความฮัAก ปานเอาชนักมาปักใจG เขาง้างคันศรสิยิงใF#mส่ สิ้นใจบ่วายยังคีดBm Aต่อ
นี่ล่ะหG Aนอ.. เพิ่นว่าความDฮักคั่นลองได้ฮู้Em Aจัก.. บ่สมใจมักกะทุกข์หลBmายแม่นฮักสิล้มสิตG Aาย.. สิขีนฟ้าจั่งใD Bmด๋เพิ่นบ่ได้ปั้นแต่งใG Aห้.. นางไอ่มาฮ่วมเฮีDยง
วาสนEmาได้เพียงแค่ซอมอ้ายฮักแฮงส่ำใF#mด๋ กะบ่ได้เคียงซ้อBmนภังคีอ้าGยได้สิ้นใจลงก่อAนบ่ได้ฮ่วมบ่อนย้อนบุDญบ่สม..
| Bm | G || A | F# |
| G A | D || Em A | Bm A |
ชะทีตานครหล่Bmม จมเป็นบึงหนองหานฝูงนาคใหญ่เข้าประหาร สุทโธท่านเพิ่นเคืองแค้นแน่นจุกอกย้อนลูกชายมาขาดใจย้อนมือนางหมายสิเข้าทำลายล้าง มาม้างถิ่มบ่เหลือแท้
เหตุเมื่อคราวครานั้Bmนภังคีท้าวได้ท่องเมืAองต้องใจสาวผู้ลือเลื่Gอง ลูกเจ้าเมืองโฉมฤทัF#mยกฏสวรรค์ส่างบ๋าไBmว้ นาคจั่งใด๋สิฮ่วมคนเจ้าบาดาลบ่อาจทGน ย้อนต้องมนต์ให้ฮนฮ้อF#mน
แปลงมาเป็นกะฮอกด่Bmอน ซอมเนื้ออ่อนผู้คนไคAถืกพิษฮักหล่านางไอ่G ขอให้ได้ใกล้จอบส่อF#mงสายตาน้องมาจับจ้อBmง ถืกตาต้องกะฮอกงาAมพรานน้อยใหญ่ให้ไล่ตาGม นำจั่งใด๋ต้องให้พ้F#mอมาส่างใจฮ้ายขึ้นบักใหBmญ่ แม่นจับบ่ได้กะให้ฆ่Aาอย่าให้มาฮกสายตGา ตายลงสาใส่หม่องนี่F#m
ภังคีท้าวกะฮอกด่อBmน ศรปักจี้ใส่กลางอAกพนมมือขึ้นยอยGก สิยอมตายตกให้นางBm Aไอ่
| * | ** |
ให้ผาแดGงได้นอนเชยชAมภังคีอ้ายสิ้นลง ย้อนฮักอ้าBmยคำ
| Bm G | F#m Em |
| Bm G | F#m | Em Bm |

เนื้อเพลง อาลัยฮักท้าวภังคี กระต่าย พรรณนิภา (ไอ่คำ)ผิดแถน ผิดฟ้า ผิดมาตั้งแต่ชาติเกิด หัวใจเตลิด สะเดิด หลงแดด หลงฝน ชะตาเพิ่นขีดให้ชีวิตเกิดมาหมองหม่น อสูรบ่ควรคู่คน น้ำตานาคหล่นปนใส่เวิงทุกข์ อุกอั่งมาเทถั่ง มันคั่งค้างอยู่ในอก เดือนดาวมอดมาหนีตก จุกปานยกเขามาเต็งไว้ มาเวทนาความฮัก ปานเอาชนักมาปักใจ เขาง้างคันศรสิยิงใส่ สิ้นใจบ่วายยังคีดต่อ นี่ล่ะหนอเพิ่นว่าความฮัก คั่นลองได้ฮู้จักบ่สมใจมักกะทุกข์หลาย แม่นฮักสิล้มสิตายสิขีนฟ้าจั่งใด๋ เพิ่นบ่ได้ปั้นแต่งให้นางไอ่มาฮ่วมเฮียง วาสนาได้เพียงแค่ซอมอ้าย ฮักแฮงส่ำใด๋ กะบ่ได้เคียงซ้อน ภังคีอ้ายได้สิ้นใจลงก่อน บ่ได้ฮ่วมบ่อนย้อนบุญบ่สม ชะทีตานครหล่ม จมเป็นบึงหนองหาน ฝูงนาคใหญ่เข้าประหาร สุทโธท่านเพิ่นเคืองแค้น แน่นจุกอกย้อนลูกชายมาขาดใจย้อนมือนาง หมายสิเข้าทำลายล้าง มาม้างถิ่มบ่เหลือแท้ เหตุเมื่อคราวครานั้นภังคีท้าวได้ท่องเมือง ต้องใจสาวผู้ลือเลื่อง ลูกเจ้าเมืองโฉมฤทัย กฏสวรรค์ส่างบ๋าไว้ นาคจั่งใด๋สิฮ่วมคน เจ้าบาดาลบ่อาจทน ย้อนต้องมนต์ให้ฮนฮ้อน แปลงมาเป็นกะฮอกด่อน ซอมเนื้ออ่อนผู้คนไค ถืกพิษฮักหล่านางไอ่ ขอให้ได้ใกล้จอบส่อง สายตาน้องมาจับจ้อง ถืกตาต้องกะฮอกงาม พรานน้อยใหญ่ให้ไล่ตาม นำจั่งใด๋ต้องให้พ้อ มาส่างใจฮ้ายขึ้นบักใหญ่ แม่นจับบ่ได้กะให้ฆ่า อย่าให้มาฮกสายตา ตายลงสาใส่หม่องนี่ ภังคีท้าวกะฮอกด่อน ศรปักจี้ใส่กลางอก พนมมือขึ้นยอยก สิยอมตายตกให้นางไอ่ ให้ผาแดงได้นอนเชยชม ภังคีอ้ายสิ้นลง ย้อนฮักอ้ายคำ